Is het bindingsangst of bindingstwijfel..? – De liefde rationeel benaderen

Mensen die bindingsangst ervaren, herkennen zichzelf vaak niet in de term ‘bindingsangst’. “Hoezo bindingsangst? Ik vind hem/haar denk ik gewoon niet leuk genoeg om 100% voor te kunnen gaan.”

Bindingsangst zou eerder bindingstwijfel moeten heten.

Mensen met bindingstwijfel rationaliseren de liefde. Ze zitten vast in hun hoofd en kunnen daardoor geen ‘fuck yes‘ voelen voor hun geliefde, in elk geval niet na een eventuele korte verliefdheidsfase (of fase met sterke aantrekkingskracht). Het zijn de eeuwige twijfelaars, degenen die vooral de minpunten van hun geliefde zien: “hij/zij is zo ….(vul maar in)…, vreselijk irritant vind ik dat!” Misschien verlangen ze vurig naar anderen dan hun partner. Vaak is dat een ex. Waarmee het ook niet is gelukt een duurzame relatie aan te gaan, vanwege datzelfde vurige verlangen naar anderen en bepaalde hardnekkige irritaties. Of ze verlangen naar nieuwe mensen, die interessanter en mooier lijken te zijn dan hun huidige liefje. Die gemakkelijker lijken te zijn om van te houden. Waar ze wel écht voor zouden kunnen kiezen. En dat zijn er zo verdomde veel.. Hoe kunnen ze zich ooit aan iemand committen met al dat moois dat er rondloopt??

Ze denken waar ze zouden moeten voelen. Liefde beredeneer je niet, dat voel je.

Verliefdheid (of gewoon een sterk verlangen naar iemand) produceert een stevige ‘ja!’. Als je verliefd bent twijfel je niet. Dat voelt heel goed voor de persoon met bindingstwijfel. Het is waar ze hevig naar verlangen: niet meer twijfelen, maar WETEN. Maar hiermee lijken ze te vergeten dat verliefdheid hoe dan ook verdwijnt, wat mensen ook beweren. Echte verliefdheid, die rush van levensenergie door je aderen als je bij iemand bent, de roze bril waarmee je naar iemand kijkt en alles van die persoon geweldig vindt, dat kan niet eeuwig duren. Dat heeft de natuur zo bepaalt. Ja, het kan veranderen in liefde. Maar in liefde zie je duidelijk de imperfecties van de ander en vind je iemand niet altijd even leuk, maar desondanks voel je een diep gevoel van verbondenheid en waardering voor deze persoon en wat jullie samen delen. Gevoelens van liefde gaan op en neer, soms voel je ze heel sterk, soms voel je ze helemaal niet (of zelfs het tegenovergestelde). Het is een golfbeweging. Heel soms voel je je misschien zelfs weer even verliefd, als je de ander in zijn/haar element ziet bijvoorbeeld. Maar verliefdheid verdwijnt, altijd.

Mensen die verlatingsangst ervaren, hebben overigens het gevoel eeuwig verliefd te kunnen blijven op hun geliefde. Ze verlangen hevig naar deze persoon en zien alleen de mooie dingen. Als ze samen zijn voelen ze een high. Maar dit is alleen zo als die persoon niet volledig tegenmoet komt aan hun verlangens om samen te zijn. Als de ander niet all-in gaat. Dat is ook geen verliefdheid, maar verlatingsangst. Het grote verschil is dat ze niet genieten van hun ‘verliefdheid’, maar dat de ‘verliefdheid’ vooral pijnlijk voelt.  Verliefde mensen genieten. Verlatingsangstige mensen genieten, maar lijden nog veel meer.

Hoe kun je nu samen zijn met iemand met bindingstwijfel?

Dat kan alleen als je het getwijfel, het terugtrekgedrag en misschien zelfs het vreemdgaan kunt accepteren en zien voor wat het is: bindingstwijfel. Hij/zij houdt misschien wel van je, maar heeft geen idee of dat liefde is. Het vereist dat je sterk in je schoenen staat en goed kunt omgaan met de lastige emoties die dit opwekt. Je zult veel moeten incasseren. Het vereist ook dat je beseft dat het zomaar voorbij kan zijn als hij/zij verliefd wordt op een ander en niet anders lijkt te kunnen dan dat gevoel te volgen. Dat heerlijke niet-twijfelende gevoel. Wil je dat riskeren? Vooral als je een kinderwens hebt is dat niet zo verstandig..

Het is in feite een vrij onmogelijke situatie, als je een stabiele, duurzame relatie wenst.

Tenzij degene met bindingstwijfel dit van zichzelf erkent en aan zichzelf gaat werken. Zich gaat verdiepen in bindingsangst en hoe hij hiermee kan dealen. Dat hij leert wat liefde inhoudt, hoe hij de ander kan liefhebben en hoe hij op volwassen wijze voor zijn eigen behoeften en grenzen kan gaan staan, bijvoorbeeld bij een relatiecoach- of therapeut, bij mannen- (of vrouwen)groepen of via boeken en blogs/podcasts over het onderwerp. Er zijn zoveel mogelijkheden.

Het is van belang dat ze gaan inzien dat gevoelens van liefde fluctueren en dat het aan hen is om te blijven focussen op de zaken die wél fijn en mooi zijn aan hun geliefde en in hun relatie. Dat irritaties oké zijn, er zelfs bij horen. Dat ze leren wat ze kunnen doen als ze getriggerd worden door irritant gedrag van hun geliefde, als alles in hun lichaam schreeuwt: “Gadverdamme, dit gedrag trek ik echt niet!” Dat ze zien dat het de moeite waard is om te investeren in een relatie, omdat het is waar we uiteindelijk allemaal naar verlangen: een veilige en warme thuisbasis (ja, ook zij!). Dat ze het leven niet alleen hoeven te doen en uiteindelijk niet alleen hoeven te sterven. Dat ze leren zien dat ze hun vrijheid niet kwijt hoeven raken in een relatie en dat het vooral liefde geven is in plaats van liefde nemen, wat het leven zo mooi maakt. Dat ze echt iets kunnen betekenen voor een ander, het verschil kunnen maken. Dat ze inzien dat het gras elders altijd groener zal lijken, dat die verlangens op zullen blijven komen, ook in de meest geweldige relaties (..en misschien staat hun geliefde wel open voor een alternatieve relatie met non-monogamie)

Kortom: ze mogen leren hun chronische twijfel en vluchtneigingen in relaties te accepteren als zijnde bindingsangst en leren er niet naar te handelen als deze irritaties, de walging misschien zelfs, de twijfels en het verlangen naar groener gras opkomen. Alleen dan hebben relaties bij iemand met bindingsangst een kans van slagen.

 


 

PS. Helpt dit allemaal onvoldoende, lees dan hier verder.

PS2. Geïnteresseerd in het waarom van onze bindingstwijfel? Relatietherapeut Esther Perel heeft er een korte video over gemaakt: Finding ‘the One’, waarin ze uitlegt dat de talrijke opties die we nu hebben op datinggebied problematisch zijn. Haar werk vind ik sowieso fantastisch.. ze heeft veel video’s en artikelen gemaakt en biedt een gratis podcast aan ‘Where should we begin..?’ waarin ze grote delen van koppels in relatietherapie laat horen. Razend interessant!