Meer afstand = meer passie? – Het belang van voor elkaar kiezen en quality time

Mijn laatste blog, over het inbouwen van meer afstand in relaties om zo meer passie aan te wakkeren – waarbij passie niet (zozeer) staat voor seksuele passie maar voor ‘je aangetrokken voelen’ tot je partner – heeft stof doen opwaaien. Vooral bij enkele vrouwelijke lezers, die vaak (maar niet altijd) degene zijn die meer nabijheid willen in hun relatie.

Want waarom zou iemand moeten toegeven aan zijn drang tot ‘vermijding’? Is het niet juist de bedoeling dat deze persoon intimiteit beter leert verdragen, als hij dat lastig vindt? En besef ik wel hoe vreselijk deze ideeën zijn voor de partner die deze afstand helemaal niet wil? Dat ik olie op het vuur aan het gooien ben, door de kant van de vermijders te kiezen, en hen te valideren in hun ‘veel te grote’ behoefte aan vrijheid? Kortom, het blog voelde eerder bedreigend dan behulpzaam voor hen.

Dat begrijp ik. Zeker als ik me volledig in hun perspectief verplaats. Zelf heb ik ook angstig/onzekere neigingen, dus ik weet precies hoe afschuwelijk het voelt om te maken te hebben met een partner die zich telkens van je afkeert. Bovendien, sommige van deze vrouwen komen nu juist bij mij – of sturen mijn blogs aan hun (potentiële) partners door – omdat ze hopen dat hun meer vermijdende partner eindelijk het licht zal gaan zien. Namelijk: dat ze intimiteit vermijden, dat dit pijnlijk voor hen is, en dat ze daar dus mee moeten stoppen! En dan kom ik nu opeens met deze boodschap op de proppen??

 

Ook al heb ik het over meer afstand, vermijding is het zeer zeker niet.

Ten eerste is het uitgangspunt, bij het nemen van meer afstand in je relatie, dat beide partners bewust voor elkaar gekozen hebben, en blijven kiezen. Het is geen oplossing bij chronische twijfels (althans, zo bedoel ik het niet). Beiden weten – door ervaring of door gevoelde overtuiging – dat het gras elders echt niet groener is, en zijn bereid voor elkaar te kiezen. Dan heb ik het heus niet over ‘tot de dood ons scheidt’, want hoe kun je dat weten, maar bijvoorbeeld over ‘zolang we beiden ons best voor elkaar willen blijven doen’.

Ten tweede is dit afstand nemen slechts een deel van de oplossing, als je meer passie en minder verveling en irritatie in je relatie wenst. Wat minstens zo belangrijk is, is dat je dan je stinkende best doet om het daadwerkelijk leuk te hebben als je je partner ziet. Ik heb het over Quality time met een grote Q. Hoe bereik je dat? Nou bijvoorbeeld met goede gesprekken en volle aandacht voor elkaar (weg die telefoon!). Een sfeervolle ambiance in huis met kaarsen en fijne muziek. Een leuk uitje zoals een inspirerende lezing, een dag in de natuur, een goed concert of een etentje in dat ene fijne restaurant. Samen een leuke cursus volgen. Het dragen van die stoere trui of die sexy jurk waarvan je weet dat je partner die mooi vindt. Dans met elkaar, masseer elkaar eens, verleid elkaar.. kortom: maak er een echte date van als jullie elkaar zien. Doe je best (weer) voor elkaar! Dit wordt natuurlijk vaak als tip genoemd, om je relatie weer nieuw leven in te blazen, maar daarbij zeggen ze meestal niks over het tegelijkertijd creëren van meer afstand. Als je elkaar al elke dag ziet, en één van die dagen speciaal maakt, dan is het effect veel minder groot. Mogelijk wel voor de partner die meer nabijheid wenst, maar voor de partner die meer vrijheid wil zet het weinig extra zoden aan de dijk.

 

(Veel) meer vrijheid in je relatie inbouwen dus, maar dan wel in combinatie met een sterke commitment naar elkaar én meer kwalitatieve nabijheid als jullie samen zijn. Wel de lusten, minder de lasten. Dat wordt normaliter altijd met zo’n zuur gezicht gezegd: “jaja, zeker wel de lusten en niet de lasten he?!”, maar ik zeg het vol enthousiasme. Natuurlijk ben je er ook voor elkaar als het even niet zo lekker gaat, en deel je lief en leed; het kan niet altijd feest zijn in een relatie. Maar als je je relatie sterk en veerkrachtig wil houden, dan is het belangrijk om ook in mindere periodes oog te blijven houden voor het gezamenlijke plezier.

Vrijheid en Nabijheid zijn simpelweg twee knoppen waar je aan kunt draaien. Meer vrijheid is niet automatisch minder nabijheid. Dat wilde ik maar even opklaren.

 


 

PS. Ik pretendeer niet dat dit voor elk koppel een geschikte manier van samenzijn is. Lang niet iedereen zal dit zien als wenselijk, nodig, of mogelijk. Als er bijvoorbeeld kinderen zijn dan wordt dit al een stuk lastiger. En ook als één van beiden psychisch of lichamelijk niet in staat is om de ander meer vrijheid te geven of om de kwaliteit van het samenzijn te verhogen, dan kan ik me voorstellen dat dit niet haalbaar is. Dan zit het ‘m misschien meer in elkaar slechts af en toe een beetje vrijheid gunnen. Eén weekenddag in de maand bijvoorbeeld. Alle beetjes (kunnen) helpen..