Wel liefde, geen lust (meer) – Wat dan?

Eén van de grootste obstakels voor het volhouden van een serieuze relatie lijkt een ervaren gebrek aan seksuele spanning te zijn, of juist teveel spanning, wat anderen dan je liefje betreft.

Wat voorbeelden:

 

“Ik heb nu zo’n vijf jaar een lieve vriend. Ik hou nog erg veel van hem en wil bij hem blijven, maar de spanning is er af. Als we het nooit meer zouden doen, zou ik dat prima vinden. Ik doe het alleen nog maar voor hem. Dat heb ik hem overigens eerlijk verteld en dat viel op zijn zachtst gezegd nogal rauw op zijn dak. We proberen tips toe te passen om ons seksleven nieuw leven in te blazen, maar die vind ik eerder lachwekkend, dan opwindend. Dat station zijn we gewoonweg gepasseerd. Ik zie hem niet meer op die manier. Nu ben ik bang dat een van ons twee op een gegeven moment vreemdgaat of verliefd wordt op een ander.”

of

“Ik heb pas geleden een leuke vrouw leren kennen en we hebben een aantal dates gehad. Ik vind haar hartstikke lief, slim en gezellig, en we hebben het samen erg leuk, maar ik vind haar eerlijk gezegd niet lekker genoeg. Ik word niet opgewonden van haar. Als ik de mooie, sexy vrouwen zie, die op mijn afdeling werken, dan voel ik me erg tot hen aangetrokken. Ik fantaseer regelmatig over hen. Ik vraag me af of ik me hier maar gewoon overheen moet zetten en genoegen moet nemen met iemand waar ik niet op die manier naar verlang. Ze voldoet namelijk verder aan alles wat ik zoek in een vrouw en het wordt inmiddels echt wel tijd om me te settelen.. Passie verdwijnt uiteindelijk toch altijd, nietwaar?”

of

“Ik heb sinds kort een nieuwe vriend. Ik vind het fijn met hem en we hebben het leuk in bed, maar ik kan me niet voorstellen dat ik nooit meer met iemand anders mag zijn vanaf nu. Ik heb sinds we samen zijn al een paar keer met iemand anders gezoend tijdens feestjes, en ik ben ook al een keer met iemand in bed beland. Het is zo fijn in dat moment, dat ik er dan nauwelijks bij stil sta. Achteraf komt de spijt. Ik heb hem dit alles niet verteld, want dan zet ik onze relatie op het spel en dat wil ik niet. Ik zie me wel kinderen met hem krijgen en oud met hem worden. Wat zegt dit nu over onze relatie? Die kan toch nooit goed zitten? Ik weet niet wat ik moet doen.”

 

Allemaal mensen die vanwege het fenomeen passie niet voor 100% durven / willen / kunnen kiezen voor hun liefje. Zo zonde eigenlijk!

Zelf heb ik die twijfels ook regelmatig gehad. De mate van mijn passie leek min of meer gelijk te lopen met de mate van ‘jacht’ op de man in kwestie. Zolang ik het gevoel had dat ik iemand nog niet echt voor me gewonnen had, bleef mijn verlangen naar hem intact. Dat kon soms zelfs jaren duren. Zodra ik echter het gevoel kreeg dat de wens om samen te zijn volledig wederzijds was, dan viel dat verlangen vrij abrupt weg. Hierdoor begon ik meteen te twijfelen. Is deze man nou echt wel zo leuk? Passen onze levens eigenlijk wel bij elkaar? Als ik deze twijfels uitte en hij hierop reageerde door zich terug te trekken, dan verdwenen mijn twijfels als sneeuw voor de zon en keerde de passie razendsnel terug. Maar op die manier nam mijn liefje me na verloop van tijd – terecht – niet meer zo serieus en bleef onze niet-relatie oppervlakkig. Hield ik vol zonder mijn twijfels te uiten, dan werden de twijfels steeds erger en kapte ik er op een gegeven moment mee.

Ik vond het in elk geval altijd vrij rampzalig om te merken dat de passie weg viel.

Passie lijkt vooral te passen bij het beginstadium van een relatie, als alles nog nieuw en relatief onzeker is. Mogelijke oplossingen als meer tijd apart van elkaar doorbrengen of een open relatie aangaan kunnen de passie in een relatie misschien iets langer levendig houden, maar ik geloof niet dat passie, in zo’n hoge mate als die in het beginstadium, blijvend kan zijn binnen een gezonde, wederkerige relatie.

Passie zal hoe dan ook afnemen of zelfs helemaal verdwijnen in een relatie.

Aj..

Best een heftige conclusie, vind ik. Want ik lijk helemaal niet zonder passie te kunnen. Nu ik bijna een jaar geen passie heb opgezocht, zeg ik weleens tegen vrienden: “Ik heb het gevoel dat ik aan het verwelken ben.” Ik vind dat een treffende metafoor voor wat een gebrek aan passie met mij doet. Ik verlies mijn gevoel van levenslust, mijn sprankeling. Passievolle, maar onveilig voelende niet-relaties wil ik niet meer, dus hoe moet dat dan de komende periode? En hoe moet het als ik eenmaal in een relatie zit?

“Maar moet je passie dan alleen in het romantische/seksuele zoeken?”, vroeg iemand mij laatst.

“Eh..”

Nee, eigenlijk niet!

Het is simpelweg mijn voorkeursstrategie om zo mijn behoefte aan passie te vervullen, maar kan net zo goed ingevuld worden middels andere strategieën.

Een belangrijke vraag, die ik mezelf kan stellen is: wat geeft passie mij? Passie laat mij voelen dat ik leef. Het geeft me bevestiging. Het laat me ontspannen. Het gaat verveling tegen. Het laat me verbonden voelen op een diep niveau. Ik zou dus actie kunnen ondernemen op al deze gebieden, om zo aan mijn behoefte aan passie te voldoen. Misschien een spannende hobby oppakken of spannender werk gaan doen, zaken ondernemen waardoor ik trots op mezelf kan zijn, regelmatig blijven spelen (iets dat we lijken te vergeten na onze kindertijd), massages nemen of naar de sauna gaan, een avontuurlijke reis maken, een uitdagende opleiding volgen, meer knuffelen en diepgaande gesprekken voeren met mijn vrienden.. de mogelijkheden zijn eigenlijk eindeloos.

Je hoeft dus echt niet voor altijd in het beginstadium van een relatie te vertoeven om op het gebied van passie vervulling te vinden.

Een wijsheid die ik zelf ook ter harte neem. Het zal echter niet hetzelfde voelen als de spanning waar ik aan gewend was, dus ik vraag me af of het voldoende voor me zal zijn. In de tussentijd ben ik benieuwd of iemand zich herkent in de angst voor verlies van spanning in een relatie, en dit focussen op andere strategieën al uitgeprobeerd heeft. Heeft het jou geholpen tevreden te blijven in je relatie? Ik hoor het graag!