Als het goed is is er aantrekkingskracht en liefde tussen jullie: jullie vinden elkaar geweldig. Dat vooropgesteld. Maar veel relaties lopen niet lekker of gaan stuk door een mismatch in behoeften. Behoeften is een begrip dat voor verwarring kan zorgen. Moet je aan al je geliefde’s behoeften voldoen? Of is het niet zo erg als je dat niet doet en mag je geliefde dat überhaupt niet van je verwachten?
Met andere woorden: zijn behoeften vereisten of wensen?
Vereisten zijn bijvoorbeeld waarden als eerlijkheid, goede communicatie, respect voor elkaar, een groei-mindset, wel of geen kinderwens en wel of geen monogamie. Jouw absolute basisvoorwaarden voor een relatie, zeg maar. Als deze ontbreken komt de relatie in gevaar of niet van de grond; het zijn de deal-breakers (of althans, dat zou zo moeten zijn.. sommige mensen offeren zelfs deze zaken op om maar aan de relatie vast te blijven houden). Je kunt hier samen afspraken over maken, ook al lijken ze voor zich te spreken. Want wat verstaan jullie onder deze begrippen? Bijvoorbeeld: “ik tolereer het niet als je me uitscheldt of tegen me liegt over grote zaken, zoals trouw”. Vereisten worden ook vaak ‘grenzen’ genoemd.
Wensen zijn de fijne dingen die iemand voor je kan doen, waardoor je blij wordt. Deze zijn mooi meegenomen, maar niet absoluut noodzakelijk voor de relatie. Als ze ontbreken staat de relatie niet gelijk op knappen.
Terug naar het begrip behoeften. Als je niet duidelijk bent over wat je er precies mee bedoelt, dan weet je geliefde niet hoe belangrijk iets voor je is en welke impact het op jullie relatie kan hebben als de vervulling van die behoeften ontbreekt.
Een voorbeeld. Ik vind het belangrijk dat mijn geliefde er voor mij is, mij duidelijk laat voelen dat hij van me houdt. Dat is mijn behoefte in relaties en die heb ik vaker naar mijn partners gecommuniceerd. Nu leek dat voor mij heel duidelijk en logisch, maar voor hen was dat niet zo. Het zegt namelijk helemaal niets over HOE hij dat kan doen en WANNEER hij hierin mijn grens over gaat. Hierbij komt het verschil tussen vereisten en wensen om de hoek kijken.
Voor mij was het een eye-opener dat mensen zich op totaal verschillende manieren geliefd voelen.
Mijn ouders vinden het bijvoorbeeld een groot teken van liefde als de ander een wijntje voor hem/haar inschenkt, huishoudelijke taken doet of het eten kookt (diensten). Een vriendin voelt zich erg geliefd als haar vriend haar af en toe parfum, kleding of juwelen koopt (geschenken). Een andere vriendin voelt zich het meest geliefd als haar vriend haar veel aanraakt en knuffelt (aanraking). Ik voel de meeste liefde als mijn geliefde veel tijd met me door wil brengen (samenzijn), maar ook aanraking vind ik cruciaal. Voor een vriend van me is het belangrijk dat zijn vriendin hem regelmatig vertelt hoeveel ze van hem houdt en met welke zaken ze vooral heel blij is (woorden van bevestiging). Kortom: we halen onze bevestiging uit verschillende dingen (zie het must-read boekje: de 5 talen van de liefde).
Welke ‘talen’ zijn voor jou cruciaal om je geliefd te voelen: diensten, geschenken, samenzijn, aanraking en/of woorden?
Bovenstaande LIJKEN allemaal wensen te zijn. Leuk als ze vervuld worden, maar niet noodzakelijk. Natuurlijk zijn er meerdere dingen die iemand kan doen die fijn zijn, en die tezamen zorgen voor de overtuiging dat het wel goed zit tussen jullie, maar er springt er altijd wel eentje of twee uit die écht van belang voelen.
En die hoofdtaal van de liefde is geen WENS, maar een VEREISTE voor jou.
Als jouw hoofdtaal niet vervuld wordt door je geliefde, dan voel je de liefde niet.
Nu is het dus erg belangrijk om op de hoogte te zijn van de zaken die er het meest toe doen voor jou en voor jouw geliefde. Waarmee geven jullie elkaar het gevoel dat het goed zit? Als jullie daar voldoende aandacht aan besteden, zullen jullie niet snel ontevreden zijn over de relatie (mits de liefde en basisvoorwaarden goed zitten natuurlijk).
Maar wat nu als je geliefde een hoofdtaal heeft die jij verschrikkelijk vindt? Misschien wil je geliefde graag veel tijd met je doorbrengen, maar heb jij juist behoefte aan veel tijd voor jezelf. Of misschien vindt je het verschrikkelijk om veel aan elkaar te zitten, maar wil je partner niks liever. Je zou je eigen behoefte op moeten offeren om aan die behoefte tegemoet te kunnen komen. Hier hebben we een mismatch. Zij zal zich nooit geliefd voelen en totaal kunnen ontspannen in de relatie als jij veel tijd voor jezelf blijft nemen. Hij zal nooit tevreden zijn met de relatie als jij hem zelden aanraakt. En jij zult wrok opbouwen als je haar die tijd wél geeft of hem wél veel aanraakt. Het is geen liefde om jezelf op te offeren voor de behoeften van de ander. Er wordt dus niet aan een vereiste (basisvoorwaarde) voldaan: de relatie kan zo niet werken, en zeker niet floreren.
De kunst is nu om na te denken over jouw hoofdtaal of -talen en je andere basisvoorwaarden (samen je vereisten) en je wensen. Ga voor je vereisten staan en communiceer hier duidelijk over: dit heb ik nodig binnen een relatie. Dat en dat zou ook leuk zijn, maar is niet per se noodzakelijk (je wensen dus). Kan of wil de ander niet aan je vereisten voldoen, dan is het ook geen ramp om afscheid van elkaar te nemen. En andersom geldt dit uiteraard evengoed. Want als het goed is – als jullie niet in een afhankelijkheidsrelatie zitten – hoéft het niet koste wat kost te werken.