Er is iets dat ik lastig vind in de relaties waar ik me tot nu toe meestal in bevond. Het waren over het algemeen ‘niet-relaties’ (waar ik overigens een fantastisch stuk over las). In de niet-relatie – door mijn geliefden ook wel liefkozend ‘romance’ of ‘vrije verbinding’ genoemd – heb je het heel fijn met elkaar, je zoekt elkaar regelmatig op en kunt niet van elkaar afblijven. En dat is niet alles. Je praat urenlang met elkaar en ook samen ontbijten of een keer naar de film hoort erbij. Het onderscheidt zich daardoor van de scharrelrelatie, die puur op seks is gebaseerd. Het lijkt voor veel mannen – of in elk geval de mannen die ik tegenkom – de IDEALE relatievorm te zijn. Geen gezeik, wel plezier.
Bryan Reeves (relatiecoach): Until a man can just embrace that a partner who lovingly challenges him is what he REQUIRES to help him live into his mastery as a truly powerful, authentic, heart-centered man, he will continue his futile quest for that mythical woman who is BOTH mysterious and alluring enough that he wants to have sex with her AND who will somehow give him “no drama.”
De niet-relatie duurt zolang het leuk is. Zonder de stempel ‘relatie’, zonder commitment, zonder elkaars leven te mixen. Het is een heel vrije, maar intense manier van samenzijn. Beide zaken zijn voor mij een must in een liefdesrelatie, maar toch ontbrak er altijd iets cruciaals. Ik voelde me er nooit helemaal goed bij. Alleen, ik wist niet precies wat er ontbrak. Nu ben ik erachter: de Liefde (met een dikke vette L) en commitment ontbrak. Het ontbreken van ik-weet-het-zeker Liefde en een commitment aan mij en onze relatie maakt dat elk conflict, elke botsing een reden kan zijn voor hem om de niet-relatie te beëindigen. Er wordt simpelweg te weinig waarde gehecht aan wat wij hebben en dat voelt enorm onveilig.
Ik liet telkens doorschemeren dat ik me gebruikt voelde, dat het hen alleen maar om de seks en genegenheid leek te draaien. Zij vonden mijn negatieve oordeel over onze niet-relatie beledigend. Voor hen betekende het wél heel veel. Dit deden ze niet zomaar met iedereen. Ze gaven toch om me? We hadden het toch fijn samen? We begrepen elkaar niet.
Nu denk ik het al beter te begrijpen.
Ik wil me veilig voelen. Ik wil graag dat als er iets is, als iemand zich aan me stoort of twijfelt over ons, dat hij dat ter sprake brengt zodat we het erover kunnen hebben. Misschien kan ik op mijn gedrag letten (bijvoorbeeld, minder dwingend zijn), of misschien kan ik bepaalde zaken wel of juist niet doen (bijvoorbeeld, vaker initiatief nemen, minder vaak appen). Er is namelijk altijd een dialoog mogelijk over dit soort voorkeuren en irritaties.
Als je ze echter voor je houdt, dan hebben ze de neiging razendsnel uit te groeien tot dealbreakers. Spreek je ze daarentegen direct uit, dan is er een kans dat de ander zich gekwetst of beledigd voelt, maar dan geef je de ander ook de mogelijkheid rekening met je te houden (of niet natuurlijk). Blijft diegene dat gedrag toch herhaaldelijk doen of laten, ondanks herinneringen van jouw kant en is het gedrag voor jou echt een no-go, dan kun je er altijd nog mee stoppen. Tevens hebben irritaties, verlangens en angsten de neiging af te zwakken zodra je ze uitspreekt tegen een ander. Veel van wat er bij psychologen gebeurt is hier trouwens op gebaseerd. Dan is het misschien niet eens meer nodig dat de ander rekening met je houdt.
Dit soort veiligheid ontbreekt in een niet-relatie. Elke irritatie kan dan een reden zijn om te denken “ja dag, hier heb ik echt geen zin in”, en hup, verder naar de volgende. En precies dáár heb ik geen zin meer in. Ik vind het belangrijk dat iemand waar ik mee ben waarde hecht aan mij en wat we samen hebben. Dat niet zomaar opgeeft, maar juist z’n best doet om onze band te versterken. En dat we beiden persoonlijke ontwikkeling belangrijk vinden. Dat we allebei bereid zijn naar ons gedrag te kijken als de ander ons daarin spiegelt.
Gewoon je mond opentrekken dus. Zeg wat je stoort. Zeg wat je mist. Zeg waar je naar verlangt. Praat erover. Geef het een kans.
Ambivalentie (iets tegelijkertijd wel en niet willen) – en de daar uit voortkomende twijfels – is iets heel normaals, vooral als je het ervaart bij een keuze die je als groot bestempeld, zoals de keuze voor een ‘levenspartner’. Ook binnen goede relaties is het gevoel van liefde of verlangen niet altijd even sterk. Elke emotionele staat (dus ook liefde) kent een golfbeweging: soms is het gevoel heel erg aanwezig, soms volledig afwezig. Daarom is het niet handig om bij het eerste teken van verminderde aantrekkingskracht of irritatie op te stappen. Of er überhaupt nooit aan te beginnen en te wachten op een allersoverheersende verliefdheid (.. want we weten allemaal hoe snel die weer voorbij kan zijn).
Anyway, voor mij dus geen niet-relaties meer. Ik wil een bewuste vrije relatie, althans, zo heb ik het voor mezelf gedoopt. Het is de spirituele relatie van Jan Geurtz (zie deze korte video en deze briljante lange video, beiden interviews), gecombineerd met elementen uit de IMAGO-relatietherapie (zie de boeken van Harville Hendrix).
Een bewuste vrije relatie is sowieso gebaseerd op latten, dus niet altijd maar vanzelfsprekend (uit gewoonte) bij elkaar zijn, maar elkaar bewust opzoeken en volle aandacht aan elkaar geven als je samen bent. Dat komt bij mij nu neer op ongeveer één keer in de week samenzijn. Soms vaker, soms minder vaak. Verder heb je ieder je eigen bezigheden en dus veel vrijheid en autonomie. Vakanties worden niet vanzelfsprekend met elkaar doorgebracht en ook vrienden, familie en interesses hoeven niet gedeeld te worden. Let op: hoeft niet, maar mag wel. Dat is het uitgangspunt.
Het bewuste stuk is het praatgedeelte. Veel van wat normaal gesproken in liefdesrelaties of niet-relaties onbesproken blijft of taboe is, zoals je angsten, verlangens (ook naar anderen), wensen, jaloezie, irritaties etc. worden hier nadrukkelijk wél besproken. Er zijn in de relatie geen vanzelfsprekende verboden en geboden, alles is bespreekbaar. Dit alles is zeker niet gemakkelijk, maar met behulp van een training in Geweldloze communicatie kom je al een heel eind.
Zelf heb ik overigens nog nooit zo’n bewuste vrije relatie gehad, al heb ik wel diverse pogingen hiertoe ondernomen. Maar.. ik ben ermee bezig! Ook het overbrengen van deze anders-dan-gewoonlijke vorm van relateren is geen sinecure (zie dit artikel). Vooral omdat zij meestal niet graag lezen én nogal bindingsangstig zijn. Alles wat maar ruikt naar vastgepind worden in een relatie, zonder dat hun gevoelens overduidelijk en consistent een JA geven, wordt niet met open armen verwelkomd. Maar, ik weet nu, dit is wat ik graag wil en waar ik voor ga en sta. Zo niet, dan ben ik ook niet meer bang om verder te kijken.
Een mooi en spannend avontuur!
—
Elephant Journal
– by Kate Rose
I am tired of men wanting to f*ck me, but not love me.
Sex is great—but love is even better.
It seems that I have become the woman who men want to take to bed, but not wake up to.
I am good enough to strip naked and to have them want to lick my body until I go soft in their hands, but I always fall short of them wanting to give me their hearts.
I have never just engaged in sex with random men and I have never had a one night stand.
But that fact makes this that much worse.
Because these are men who I shared a friendship and intimacy with.
These men know private details of my life and I know their deepest fears and hopes.
We didn’t just share sex—we shared our lives with each other.
But, I was never one who they wanted to share a meal with or the latest movie on a slow, Friday night.
No, I was the one who they would come to when they wanted to feel alive.
They came to me when they wanted their hearts to pound and their blood to pulse, reminding them of the amazing male fire that burns inside.
And while I have been talked dirty to every which way, I have never been told that I am loved.
But the thing is—I am love.
And whether these men would ever admit it to themselves or not—that is precisely why they kept returning.
Because while they would swear until they lost their final breath that it was just about sex—I know better.
Even if these men never loved me—they became drunk off the love I offered them.
They could feel the love in my fingertips on their faces, tracing their lips and the way I would sit back, almost nude, and gaze into their eyes—so open and willing for them to come and get me.
I made them feel loved when they forgot what love felt like.
I showed them writhing desire and the sensual touch of a woman.
But, the thing is, I can’t love when I am not being loved in return.
I can’t keep letting these men into my bed—who have no desire to let me into their hearts.
That’s not to say that I don’t love them—because I do.
Differently, and in ways that can’t be compared, but in the end love is always just love.
But, I can’t keep being an option left simmering on the back burner when I deserve to be the main course.
This time I have to choose myself and loving myself over these sexual encounters.
The saddest fact is, I know that emotions throbbed underneath their fingertips and while the feelings of these men differed, I know that in their own way, each cared deeply about me.
And while I thought I had found my soulmate in one of them—it has to be a choice that both make, not just one.
Though I have smiled and cried over these men, suddenly one day, it became clear what I had to do.
Even though I am going to miss them deeply, I can no longer accept less than the love I deserve.
While it may seem foolish or naïve to some—I want incredible love.
I want someone to wake me up in the middle of the night because they just have to have me—but I also want someone to share a bowl of soup with me on a rainy night.
I want someone to make my back arch, but also someone who will let me fall asleep against his chest.
And while it has pained me to start saying “no” to these men, it means that I am finally saying “yes” to myself.
As much as I love them and the time we have shared, I can’t keep being the reservoir they come to for a refill.
Because, in doing so, I have found myself almost empty.
So, I am making the choice to put love first and sex second.
Next time I let someone touch my body, it will be because they have already let me touch their heart.
And I won’t have to worry about what it all means, because I will already know.
I will be loved.
Next time my back arches and I go soft in the hands of a lover, it will be because they have first opened my heart.
Because as fulfilling as sex is, it’s nothing compared to love.
And while I know that loneliness is waiting just around the corner for me, I am going to try to be okay with that.
Because the love I have for these men has taken up every inch of my heart, I’ve realized that I am worth so much more than just the pleasure I can bring.
I had wished to find my future with one of these men, discovering a love that had grown quietly and silently until it bloomed radiantly.
But, sometimes no matter what we wish for, it doesn’t create reality.
And so this time, the only choice I have is to just simply choose love.
https://www.elephantjournal.com/2015/10/i-am-tired-of-men-wanting-to-fck-me-but-not-love-me-adult/